Ogród Botaniczny Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej powstał 23 lutego 1965 roku na lubelskim Sławinie.
Idea lubelskiego ogrodu botanicznego powstała w niedługim czasie po założeniu uniwersytetu UMCS – a w 1958 roku uczelnia nabyła prawa własności 13ha powierzchni. Najlepszym miejscem okazał się Sławinek – niegdyś folwark, po którym pozostały ślady, chociażby w postaci szlacheckiego dworku należącego do Jana Nepomucena Kościuszki, stryja Tadeusza. W XIX wieku Dawid Hayzler zakupił istniejący w tym miejscu park wraz w dworkiem by niedługo potem odsprzedać go Pawłowi Wangerowi, członkowi lubelskiej loży masońskiej.
Przez długi okres Sławinek z wodami źródlanymi w parku i dworkiem był traktowany jako uzdrowisko, dopóki nie został zniszczony przez czasie I i II Wojny Światowej. Niestety w wyniku działań zbrojnych poważnie naruszono i zniszczono wiele starszych, cennych drzew. Po wojnie źródła wód mineralnych zniknęły poprzez pozyskiwanie wód głębinowych na potrzeby mieszkańców Lublina. Przez długi czas miejsce było niezagospodarowane. 23 lutego 1965 roku Senat podjął decyzję o utworzeniu ogrodu botanicznego.